ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พิณพาทย์, ฆ้องคู่, โหม่ง, กระหย่ง, หย่ง, โหน่ง, ตะโพง, เหม่ง, กระโหย่ง
โหม่ง
หมายถึง[โหฺม่ง] ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก.
หมายถึง[โหฺม่ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฆ้องคู่. ว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง.