ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โผ, โผะ, โผน, โผย, โผง, โผงผาง
โผงเผง
หมายถึงก. เอ็ดอึงเป็นทำนองเกะกะเกเร.
โผละ
หมายถึง[โผฺละ] ว. เสียงดังอย่างเสียงทุบมะพร้าวให้แตก.
โผะ
หมายถึงว. เสียงที่หมอและควาญช้างร้องเมื่อทำพิธีบำรูงาช้าง เป็นการเยาะเย้ยเมื่อรำท่าต่าง ๆ แล้ว.
โผอน
หมายถึง[ผะโอน] น. ผอูน, น้องหญิง.
โผเผ
หมายถึงว. อ่อนเพลีย, ไม่มีแรง.
หมายถึงก. น้อมไป, โน้มไป, ทำให้อ่อนตาม.
โผ
หมายถึงก. อ้าแขนโถมตัวเข้าหา, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นกโผลงจับกิ่งไม้.
หมายถึง(ปาก) น. บัญชีรายชื่อบุคคลที่เตรียมไว้ล่วงหน้า. (จ. โผว ว่า บัญชี).
โผฏฐัพธรรม
หมายถึงน. สิ่งที่รู้สึกได้ด้วยกาย, สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยกาย.
โผน
หมายถึงก. ทำให้ตัวโลดลอยออกไป, อาการที่กระโดดเข้าไปทันที.
โผย
หมายถึงก. โปรย, ออก, เช่น โผยผล.
โผลกเผลก
หมายถึง[โผฺลกเผฺลก] ว. กะโผลกกะเผลก, อาการเดินไม่ปรกติ คือยกขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการเดิน, อาการที่เดินไปด้วยความลำบากหรือเคลื่อนไปบนพื้นที่ที่ขรุขระลุ่ม ๆ ดอน ๆ, โขยกเขยก ก็ว่า