ค้นเจอ 23 รายการ

โฉม

หมายถึงน. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. (ลอ). ว. งาม.

โฉม

หมายถึงน. ผักโฉม. (ดู กระโฉม).

ฉิน

หมายถึงว. ฉัน, มีแสงกล้า, มีแสงที่พุ่งออกไป; งาม, มักใช้เข้าคู่กับคำ โฉม เป็น ฉินโฉม หรือ โฉมฉิน เช่น ฉินโฉมเฉกช่างวาด. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

โฉมฉิน

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

เลอโฉม

หมายถึงว. มีรูปงามยิ่ง.

โฉมเฉิด

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

รูปโฉม

หมายถึงน. รูปร่าง, ทรวดทรง, เช่น นางมีรูปโฉมงดงาม.

รูปโฉมโนมพรรณ

หมายถึงน. รูปร่างและผิวพรรณ เช่น นางในวรรณคดีมักมีรูปโฉมโนมพรรณงดงามยิ่ง.

โนมพรรณ

หมายถึง[โนมพัน] น. รูปลักษณะ เช่น เฉิดโฉมโนมพรรณ.

กริกกริว

หมายถึง[กฺริกกฺริว] ว. ขี้ริ้ว, เลว, เช่น โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. (ลอ).

สะคราญ

หมายถึงน. หญิงงาม เช่น โฉมสะคราญ. ว. งาม, สวย, เช่น สะคราญตา สะคราญใจ.

เตร็ดเตร่,เตร็ดเตรน

หมายถึง[เตฺร็ดเตฺร่, เตฺร็ดเตฺรน] ก. เที่ยวไปไม่อยู่เป็นที่ เช่น ที่โฉมนางพญาเตร็ดเตรนตระเวนเวหา. (ม. คำหลวง มัทรี).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ