ค้นเจอ 286 รายการ

ธรณิน

หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) น. ธรณี, แผ่นดิน, เช่น กึกก้องสะเทือนธรณิน. (ลอ).

พก

หมายถึงน. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก ใส่เงินหรือหมากเป็นต้น; แผ่นดิน. ก. เอาเก็บหรือซ่อนไว้ในพกหรือในสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พกมีด พกนาฬิกา, เรียกสิ่งที่นำติดตัวไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น มีดพก ปืนพก นาฬิกาพก; พัง, ทำลาย, เช่น ดุจพสุธาพังดังพสุธาพก. (ม. ร่ายยาว มหาราช); ผก, หก, ตก; (กลอน) วก เช่น ภายหลังมาจึงพราหมณ์ชูชก พกมาทวงทอง. (ม. คำหลวง ชูชก).

พสุนธรา

หมายถึง[พะสุนทะ-] น. แผ่นดิน. (ป. วสุนฺธรา; ส. ).

ภพ

หมายถึง[พบ] น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. (ป. ภว).

เมทนี,เมทินี

หมายถึง[เมทะ-] น. แผ่นดิน. (ป. เมทนี, เมทินี; ส. เมทินี).

โลกธาตุ

หมายถึง[โลกกะ-] น. แผ่นดิน. (ป., ส.).

ธรา

หมายถึง[ทะรา] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.).

ภูริ

หมายถึงน. แผ่นดิน. (ป.).

ภูว,ภูว-

หมายถึง[พูวะ-] น. แผ่นดิน. (ส. ภุว).

ชค,ชค-

หมายถึง[ชะคะ-] (แบบ) น. แผ่นดิน เช่น ชคสัตว์ ว่า สัตว์ที่อาศัยแผ่นดิน. (ป., ส.).

ชัค,ชัค-

หมายถึง[ชักคะ-] (แบบ) น. แผ่นดิน เช่น ชัคสัตว์เสพสำราญ รมยทั่ว กันนา. (ตะเลงพ่าย). (ป. ชค).

ธาษตรี

หมายถึง[ทาดตฺรี] (กลอน) น. แผ่นดิน, โลก. (ส. ธาตฺรี).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ