ผลการค้นหา

แผล* *แผล *แผล*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 59 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา อรุ, บาด, วณ,วณ-,วณะ, วัณ,วัณ-, แปลง, เผลอไผล, แผด, แพลทินัม, คลอแคล

แผล

หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
 พจนานุกรมไทย

วณ,วณ-,วณะ

หมายถึง[วะนะ-] น. แผล, ฝี. (ป.; ส. วฺรณ).
 พจนานุกรมไทย

วัณ,วัณ-

หมายถึง[วัน, วันนะ-] น. วณะ, แผล, ฝี. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

อรุ

หมายถึงน. แผล, บาดแผล. (ป.; ส. อรุสฺ).
 พจนานุกรมไทย

บาด

หมายถึงก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.
 พจนานุกรมไทย

เย็บแผล

หมายถึงก. ทำให้แผลติดกันโดยใช้เอ็นหรือไหมเย็บ หรือใช้ปลิงเกาะ.
 พจนานุกรมไทย

เลียแผล

หมายถึง(ปาก) ก. พักฟื้น เช่น ไปนอนเลียแผลเสียหลายวัน.
 พจนานุกรมไทย

คุดทะราด

หมายถึงน. ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง เป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเหวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลให้เกิดแผลอื่นจำพวกเดียวกันพุออกไปอีก.
 พจนานุกรมไทย

เบ้อ

หมายถึงว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป.
 พจนานุกรมไทย

แผลเป็น

หมายถึงน. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่.
 พจนานุกรมไทย

แผลริมแข็ง

หมายถึงน. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบ ขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ.
 พจนานุกรมไทย

หวะ

หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด