ค้นเจอ 17 รายการ

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia adhatoda L. ในวงศ์ Acanthaceae ใบยาวรีออกตรงข้ามกัน ดอกสีขาวออกเป็นช่อตามยอด มีกาบหุ้ม ใบใช้ทำยาได้, กระเหนียด ก็เรียก.

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] น. เรียกหวีที่มีซี่ละเอียดทั้ง ๒ ข้างว่า หวีเสนียด. (ข. สฺนิต).

เสนียด

หมายถึง[สะเหฺนียด] ว. จัญไร, อัปมงคล, เช่น อย่าทำตัวเป็นเสนียดแผ่นดิน.

กระเหนียด

หมายถึง[-เหฺนียด] ดู เสนียด ๑.

ต้องธรณีสาร

หมายถึงก. เป็นเสนียดจัญไร.

จัญไร

หมายถึงว. เลวทราม, เป็นเสนียด, ไม่เป็นมงคล, จังไร ก็ว่า.

ศานติก,ศานติก-

หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).

ศานติโหม

หมายถึงน. การบูชาไฟเพื่อกำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).

กลบบัตรสุมเพลิง

หมายถึงน. ชื่อพิธีพราหมณ์อย่างหนึ่ง ทำแก้เสนียด.

จังไร

หมายถึงว. เลวทราม, เป็นเสนียด, ไม่เป็นมงคล, จัญไร ก็ว่า. (ข. จงฺไร).

กาลี

หมายถึงว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. (ส. กลิ).

หนักแผ่นดิน

หมายถึง(สำ) ว. ไม่รู้คุณของแผ่นดินที่อาศัย, ทรยศต่อบ้านเมืองของตน, เสนียดสังคม.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ