ค้นเจอ 21 รายการ

เยื้อง

หมายถึงก. เอี้ยว, ย้ายไป, เดินอย่างไว้ท่าทาง, เช่น เดินเยื้องตัวแล้วซัดแขนอย่างละครรำ. ว. เฉียงจากจุดตรงข้ามเล็กน้อย เช่น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์อยู่เยื้องกับโรงพยาบาลศิริราช.

กะยุ

หมายถึง(โบ) ก. ยก, ย่าง, เยื้อง, เช่น กะยุบาทไคลคลา. (เสือโค), กะยุบาทเบื้องปลายตีน. (พิชัยสงคราม).

เยือง

หมายถึงก. เยื้อง.

เยื้องย่าง

หมายถึงก. เดินอย่างมีลีลา, เดินอย่างมีท่างาม, ใช้ในความประชดก็มี, ย่างเยื้อง ก็ว่า.

ไบ่ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวสิ่งของทำปากเยื้องไปมา.

เส้นแผลง

หมายถึง[-แผฺลง] น. เส้นที่เยื้องไปเยื้องมามีลักษณะเหมือนฟันปลา ใช้เขียนแบ่งภาพเป็นตอน ๆ ในงานจิตรกรรมฝาผนัง.

ย่างเยื้อง

หมายถึงก. เดินอย่างมีลีลา, เดินอย่างมีท่างาม, ใช้ในความประชดก็มี, เยื้องย่าง ก็ว่า.

ถงาด

หมายถึง[ถะหฺงาด] ก. ทำท่าเผ่น, เยื้องท่า, ชะโงก, เงื้อม, ผ่านไป.

สับหว่าง

หมายถึงว. เยื้องระหว่างแถว จะเป็น ๒ แถวหรือหลายแถวก็ได้ เช่น นั่งสับหว่าง ยืนสับหว่าง.

สลับฟันปลา

หมายถึงว. สับหว่างสลับเยื้องกันอย่างฟันปลา เช่น นั่งสลับฟันปลา ยืนสลับฟันปลา.

ดำหนัก

หมายถึง(แบบ) น. ตำหนัก เช่น ผิธยลเยื้องไพรพระดำหนัก. (ม. คำหลวง ชูชก).

มุมแย้ง

หมายถึงน. มุมที่เกิดจากเส้นตรงเส้นหนึ่งตัดเส้นขนานคู่หนึ่ง อยู่เยื้องกันคนละข้างของเส้นตัดภายในเส้นขนานคู่นั้น รวมกันแล้วได้ ๑๘๐ องศา หรือ ๒ มุมฉาก.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ