ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปฐมบุรุษ, สรรพนาม, ทุ, เทปูน, เทา, เนา, เยอ, เยิง
เยา
หมายถึงน. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ.
หมายถึงว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
เยาวน,เยาวน-
หมายถึง[-วะนะ-] น. ความหนุ่ม, ความสาว, ความเป็นหนุ่มเป็นสาว. (ส. ยุวนฺ; ป. ยุว ว่า หนุ่ม, สาว).
เยาว,เยาว-,เยาว์
หมายถึง[เยาวะ-, เยา] ว. อ่อนวัย, รุ่นหนุ่ม, รุ่นสาว, เช่น เยาว์วัย วัยเยาว์. (แผลงมาจาก ยุว).
ผู้เยาว์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
ผู้เยา เป็นคำที่เขียนผิด ❌
เยาว์วัย เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
เยาวัย เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ฤๅเยา
หมายถึงว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.
กระเลียด
หมายถึง[-เหฺลียด] (กลอน) แผลงมาจาก เกลียด เช่น ไยเยาวเคียดและกระเลียด ฤเหลือบพระพักตร์ผิน. (สรรพสิทธิ์).