ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปฐมบุรุษ, เยา, เผน,เผน-, สรรพนาม, จระจุ่ม, เทาะห์, จี่, ไหม้, ทุ, เทปูน, เทา
เผา
หมายถึงก. ทำให้ร้อนให้สุกหรือให้ไหม้เป็นต้นด้วยไฟ เช่น เผาเหล็ก เผากล้วย เผาป่า, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้ร้อน เช่น แดดเผา, ทำให้เร่าร้อน เช่น กิเลสเผา, ทำให้หมดไป เช่น เผากิเลส.
จระจุ่ม
หมายถึง[จะระ-] (กลอน) ก. ใส่, เผา, ทิ้ง, โยน.
จี่
หมายถึงก. เผา, ใช้เข้าคู่กับคำ เผา เป็น เผาจี่, โดยปริยายหมายความว่า ทอดในกระทะที่ทานํ้ามันน้อย ๆ เช่น แป้งจี่.
ไหม้
หมายถึงก. ติดเชื้อไฟ, ลุก, เผา, (ใช้แก่ไฟหรือความร้อน). ว. ถูกความร้อนจนเกรียมหรือจนเป็นถ่าน เช่น ข้าวไหม้; เกรียม, ดำคลํ้า, (ใช้แก่ผิว).
เทาะห์
หมายถึง(แบบ; โบ) ก. เผา เช่น ธานยเทาะห์ ชื่อพิธีเผาข้าว. (ป., ส. ทห).
เผาถ่าน
หมายถึงก. เผาไม้จนสุกมีสีดำเพื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง.
ฌาปนกิจ
หมายถึงน. การเผาศพ.
ฌาปนสถาน
หมายถึงน. ที่เผาศพ.
ผีดิบ
หมายถึงน. ผีที่ยังไม่ได้เผา.
ปลงศพ
หมายถึงก. เผาผี, จัดการเผาหรือฝังศพให้เสร็จสิ้นไป.
สรีรธาตุ
หมายถึงน. กระดูกของศพที่เผาแล้ว.
ประชุมเพลิง
หมายถึง[-เพฺลิง] ก. เผาศพ.