ผลการค้นหา

เป่า* *เป่า *เป่า*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 88 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เป๊า, เปรา, เด่า,เด่า ๆ, เปียว, เม่า, แมลงเม่า, อัณฑชะ, เปล่า, เป้า, เพี้ยง

เป่า

หมายถึงก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น เป่าขลุ่ย, ทำให้สิ่งที่อยู่ในลำกล้องเช่นกล้องเป่าเป็นต้น ออกจากลำกล้องโดยวิธีเป่า เช่น เป่ายานัตถุ์ เป่าลูกดอก.
 พจนานุกรมไทย

เปียว

หมายถึง(โบ) ก. เป่า เช่น เปียวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).
 พจนานุกรมไทย

เป่าคอ

หมายถึงก. เป่ายาเข้าไปในคอ; อาการที่แก๊สในท้องพุ่งขึ้นมาทางลำคอเนื่องจากร้อนใน เรียกว่า ลมเป่าคอ.
 พจนานุกรมไทย

เป่าใบไม้

หมายถึงก. เอาใบไม้บางชนิด เช่น ใบฝรั่ง ใบมะยม มาเป่าให้เป็นเพลง.
 พจนานุกรมไทย

เป่าปาก

หมายถึงก. เอานิ้วมือใส่ปากแล้วเป่าให้เกิดเสียง; หายใจทางปากเพราะเหนื่อยมาก.
 พจนานุกรมไทย

เสกเป่า

หมายถึงก. ร่ายมนตร์หรือคาถาแล้วเป่าลงไป.
 พจนานุกรมไทย

เป่าไฟ

หมายถึงก. เอาปากหรือหลอดเป่าลมให้ไฟติดหรือให้ลุก.
 พจนานุกรมไทย

ยาเป่า

หมายถึงน. ยาผงใช้เป่าเข้าลำคอ แก้เจ็บคอ.
 พจนานุกรมไทย

เป่ากระหม่อม

หมายถึงก. ร่ายมนตร์คาถาแล้วเป่าลงกลางศีรษะเพื่อให้เกิดเมตตามหานิยมเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

เป่าผม

หมายถึงก. ใช้เครื่องพ่นลมร้อนทำให้ผมแห้ง.
 พจนานุกรมไทย

เป่ามนตร์

หมายถึงก. เสกคาถาแล้วเป่าลงไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมีกระหม่อมเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

เป่าหวูด

หมายถึงก. ดึงสายเชือกเพื่อเปิดหวูดเรือกลไฟเป็นสัญญาณในการเดินเรือ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด