ผลการค้นหา

เนิน* *เนิน *เนิน*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 29 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ดอน, เดิ่น, กรัง, โนน, มูน, ควน, เมิน, ยาตร,ยาตรา, ยิ่ง, ยุรบาตร, เยิ่น

เนิน

หมายถึงน. โคกขนาดใหญ่ที่ค่อยลาดสูงขึ้นจากระดับเดิม เช่น เนินดิน เนินเขา; เรียกเนื้อรอบฝ่ามือที่มีลักษณะนูนกว่าบริเวณอุ้งมือว่า เนิน เช่น เนินพระศุกร์ เนินพระพุธ.
 พจนานุกรมไทย

มูน

หมายถึงน. เนิน, โคก, จอม, เช่น มูนดิน. ก. พอกพูน, พูนขึ้น, มักใช้ว่า เกิดมูนพูนผล. ว. มาก, มักใช้เข้าคู่กันเป็น มากมูน.
 พจนานุกรมไทย

ควน

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. เนิน, เขาดิน. (ม. gual, guar).
 พจนานุกรมไทย

โนน

หมายถึงน. เนิน, ที่สูง.
 พจนานุกรมไทย

ดอน

หมายถึงน. ที่สูงซึ่งมีลักษณะตรงข้ามกับที่ลุ่ม, ที่เขิน, ที่ห่างนํ้า, เนิน, โคก, โขด, เขิน; (ถิ่น-อีสาน) เรียกเกาะในแม่นํ้าว่า ดอน; คำประพันธ์โบราณเขียนเป็น ดร ก็มี.
 พจนานุกรมไทย

เดิ่น

หมายถึงน. เนิน, เทิน, ที่สูง.
 พจนานุกรมไทย

กรัง

หมายถึง[กฺรัง] น. เนิน เช่น กึกก้องไพรกรัง. (อนิรุทธ์), อเนกทั่วไพรกรัง. (ดุษฎีสังเวย).
 พจนานุกรมไทย

หาด

หมายถึงน. เนินที่ลาดลงไปในนํ้าหรือบริเวณที่ตื้นเขินเป็นเนินอยู่กลางนํ้า ส่วนมากเป็นเนินทราย, ที่เป็นเนินกรวดหรือเนินหิน เรียกว่า หาดกรวด หาดหิน ก็มี.
 พจนานุกรมไทย

เถิน

หมายถึงว. ตอน, เป็นเนิน, สูง.
 พจนานุกรมไทย

ภู

หมายถึงน. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
 พจนานุกรมไทย

ม่อน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เนินเขา, ยอดเขา.
 พจนานุกรมไทย

เทิน

หมายถึงน. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด