ผลการค้นหา

ค้นเจอ 18 รายการ

เงย

หมายถึงก. ยกหน้าขึ้น.

พจนานุกรมไทย

ยงโย่

หมายถึงก. กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก.

พจนานุกรมไทย

ท่อม ๆ

หมายถึงว. อาการที่เดินก้ม ๆ เงย ๆ ไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดหมายที่แน่นอน.

พจนานุกรมไทย

ด้อม

หมายถึงก. อาการเดินที่มีลักษณะก้ม ๆ เงย ๆ.

พจนานุกรมไทย

แหงนคอตั้งบ่า

หมายถึง(สำ) ก. เงยเต็มที่.

พจนานุกรมไทย

แหงน

หมายถึง[แหฺงน] ก. หงายหน้าขึ้น, เงยขึ้น.

พจนานุกรมไทย

สายง่อง

หมายถึงน. สายโยงใต้คางม้าไม่ให้เงย.

พจนานุกรมไทย

ง่อง

หมายถึงน. เรียกสายโยงคางม้าไม่ให้เงยว่า สายง่อง.

พจนานุกรมไทย

หน้าเชิด

หมายถึงน. หน้าที่เงยขึ้น. ว. อาการที่คอตั้งเงยหน้าแสดงความเย่อหยิ่งหรือภาคภูมิใจเป็นต้น เช่น เขานั่งรถยนต์คันใหญ่ทำหน้าเชิด.

พจนานุกรมไทย

หน้าคว่ำ

หมายถึงว. ทำหน้าแสดงอาการไม่พอใจหรือโกรธจนไม่เงยหน้าขึ้นมองดู.

พจนานุกรมไทย

ผงก

หมายถึง[ผะหฺงก] ก. ยกหัวขึ้นน้อย ๆ, ก้มหัวลงแล้วเงยขึ้นโดยเร็วแสดงอาการยอมรับหรือเห็นด้วย.

พจนานุกรมไทย

พยัก

หมายถึง[พะยัก] ก. อาการที่ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นโดยเร็วเป็นการแสดงความรับรู้ เรียกว่า พยักหน้า.

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ