ค้นเจอ 43 รายการ

เขี้ยว

หมายถึงน. ฟันแหลมคมสำหรับฉีกเนื้อและอาหาร อยู่ระหว่างฟันหน้ากับกราม, ราชาศัพท์ว่า พระทาฐะ หรือ พระทาฒะ, (ถิ่น-พายัพ) ฟัน.

ทาฐะ,ทาฒะ

หมายถึง(แบบ) น. เขี้ยว, งาช้าง. (ป. ทาา; ส. ทาฒา).

มันเขี้ยว

หมายถึงก. อยากกัดอยากกินอยู่เรื่อย ๆ.

เขี้ยวลากดิน

หมายถึงว. มีเล่ห์เหลี่ยมมาก, มีประสบการณ์มาก.

หมูเขี้ยวตัน

หมายถึง(ปาก) น. บุคคลที่คิดว่าจะหลอกหรือเอาชนะได้ง่าย ๆ แต่กลับปรากฏว่าตรงกันข้าม เช่น นักมวยที่สั่งมาชกโดยคิดว่าจะเป็นหมู กลับกลายเป็นหมูเขี้ยวตันไป.

หมดเขี้ยวหมดงา,หมดเขี้ยวหมดเล็บ

หมายถึง(สำ) ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้นฤทธิ์, สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ ก็ว่า.

ถอดเขี้ยวถอดเล็บ

หมายถึง(สำ) ก. ละพยศ, ละความดุหรือร้ายกาจ, เลิกแสดงฤทธิ์แสดงอำนาจอีกต่อไป.

สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ

หมายถึง(สำ) ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้นฤทธิ์, หมดเขี้ยวหมดงา หรือ หมดเขี้ยวหมดเล็บ ก็ว่า.

ขนาย

หมายถึง[ขะหฺนาย] น. งาช้างพัง. (ข. ขฺนาย ว่า เขี้ยวหมู).

เงื่อน

หมายถึงว. เหมือน เช่น เขี้ยวโง้งเงื่อนงาคชกรรม. (คำพากย์).

อาศิรพิษ,อาศิรวิษ,อาศีรพิษ,อาศีรวิษ

หมายถึงน. “ผู้มีพิษในเขี้ยว” คือ งู, อสรพิษ. (ส. อาศีรวิษ, อาศีวิษ; ป. อาสีวิส).

แยกเขี้ยว

หมายถึงก. เผยอริมฝีปากให้เห็นเขี้ยวด้วยอาการโกรธหรือขู่ เช่น เสือแยกเขี้ยว, (ปาก) โดยปริยายหมายถึงพูดด้วยความโกรธหรือขู่.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ