ค้นเจอ 70 รายการ

อาย

หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.

อาย

หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.

กลิ่นอาย

หมายถึงน. กลิ่น. (เป็นคำที่มีความหมายซํ้า อาย ก็ว่า กลิ่น).

กลิ่นอาย เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

กลิ่นไอ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

สู

หมายถึง(วรรณ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. (ตะเลงพ่าย).

ขวย

หมายถึงก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ.

เหนียม

หมายถึง[เหฺนียม] ก. อาย, กระดาก.

อางขนาง

หมายถึง[-ขะหฺนาง] ก. อาย, ขวยเขิน. (ข.).

เก้อ

หมายถึงว. แสดงสีหน้าเจื่อนเพราะรู้สึกผิดคาดหรือทำอะไรผิดพลาดไป เช่น ทำหน้าเก้อ, รู้สึกผิดคาดผิดหวัง เช่น ไปเก้อ คอยเก้อ, ผิดแผกไปจากผู้อื่นเขาหรือแต่งตัวรอจะไปงานแล้วไม่ได้ไป เช่น แต่งตัวเก้อ; กระดาก, อาย, เช่น ทำแก้เก้อ; ขัดเขินหรือค้างอยู่เพราะไม่เข้ากัน ไม่รับกัน เช่น รำเก้อ เรือนหลังนี้ทำไม่ได้ส่วนดูเก้อ ข้อความที่เขียนไว้เก้อไม่รับกัน.

แกล้ง

หมายถึง[แกฺล้ง] ก. ทำให้เดือดร้อนรำคาญ เช่น เขาแกล้งฉัน, แสร้ง เช่น เขาแกล้งทำเป็นปวดฟัน, จงใจทำ พูด หรือแสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาเสียหาย อาย เดือดร้อน ขัดข้อง เข้าใจผิด เป็นต้น เช่น ข้าพเจ้าไม่ได้ทำผิดเลยแต่เขาแกล้งใส่ร้าย; (โบ) ตั้งใจ, จงใจ, เช่น แกล้งประกาศแก่สงฆ์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).

ขนาง

หมายถึง[ขะหฺนาง] ก. กระดาก, อาย.

ขวยเขิน

หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ