ตัวกรองผลการค้นหา
อับจน
หมายถึงว. ไม่มีทางไป; สิ้นคิด; ยากแค้น.
บงอับบงรา,บ่งอับบ่งรา
หมายถึงก. เข้าที่อับจน.
ตกอับ
หมายถึงก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
อับ
หมายถึงว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ; ไม่มีตาไป (ใช้แก่หมากรุก); โง่ เช่น ปัญญาอับ; ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก, เช่น ตกอับ; มัวหมอง เช่น อับเศร้าหมองศรี; มืด เช่น อับทิศ คือ มืดทุกทิศ; อาการที่นกเขาซึ่งเคยขันแล้วกลับไม่ขัน; ลักษณะของกลิ่นซึ่งเกิดจากสิ่งที่ไม่มีอากาศผ่าน เช่น เหม็นอับ.