ค้นเจอ 42 รายการ

สรรเสริญ

หมายถึง[สันเสิน, สันระเสิน] ก. กล่าวคำยกย่อง เชิดชู หรือ เทิดทูน เช่น สรรเสริญพระพุทธคุณ, กล่าวคำชมด้วยความนิยมพอใจ หรือเยินยอคุณความดี เช่น สรรเสริญคนที่มีความกตัญญูรู้คุณ, สรเสริญ ก็ใช้.

เปิดหมวกให้

หมายถึงก. ยกย่อง, สรรเสริญ, ชมเชย.

ชม

หมายถึงก. สรรเสริญ, ยกย่อง; ดู (ใช้ในที่สุภาพ) เช่น เชิญชมของในร้าน, ดูเพื่อให้เกิดความเพลิดเพลินใจหรือชื่นใจ เช่น ชมสวน ชมนกชมไม้.

นุต

หมายถึง(แบบ) ก. ชมเชย, สรรเสริญ. (ป. นุติ).

กรรดิ

หมายถึง[กัด] ก. ยกย่อง, สรรเสริญ, เช่น ยาคนชี้เทพยผู้ ไกรกรรดิ ก็ดี. (ยวนพ่าย). (เลือนมาจาก ป. กตฺถติ ว่า ยกย่อง, สรรเสริญ).

โสดม

หมายถึง[สะโดม] (แบบ) ก. สรรเสริญ, ชมเชย. (ส. โสฺตม; ป. โถม).

ยกยอ

หมายถึงก. ยกย่อง, สรรเสริญ, พูดส่งเสริมให้ดีขึ้น; ยกย่องเกินความจริง.

กิตติศัพท์

หมายถึงน. เสียงเล่าลือ, เสียงสรรเสริญ, เสียงยกย่อง. (ป. กิตฺติ = สรรเสริญ, ยกย่อง + ส. ศพฺท = เสียง).

โลกธรรม

หมายถึง[โลกกะ-] น. เรื่องของโลก, ธรรมดาของโลก ทางพระพุทธศาสนามี ๘ ประการ คือ ๑. มีลาภ ๒. เสื่อมลาภ ๓. มียศ ๔. เสื่อมยศ ๕. สรรเสริญ ๖.นินทา ๗. สุข ๘. ทุกข์. (ส. โลกธรฺม; ป. โลกธมฺม).

สรเสริญ

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ก. สรรเสริญ.

ปรบมือให้

หมายถึง(สำ) ก. ยกย่อง, สรรเสริญ.

อิฏฐารมณ์

หมายถึงน. อารมณ์หรือสิ่งที่น่าปรารถนาน่าพอใจ ได้แก่ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข, ตรงข้ามกับ อนิฏฐารมณ์. (ป. อิฏฺารมฺมณ).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ