ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พิพาท, วิพากษ์
วิวาท
หมายถึงก. ทะเลาะ เช่น เด็กวิวาทกัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทะเลาะ เป็น ทะเลาะวิวาท. (ป., ส.).
พิพาท
หมายถึงก. โต้แย้งสิทธิ์ เช่น พิพาทเรื่องที่ดิน พิพาทเรื่องมรดก. (ป., ส. วิวาท).
คู่กัด
หมายถึงน. คู่วิวาท.
วางมวย
หมายถึงก. ชกต่อยวิวาทกัน.
เลิกแล้วต่อกัน
หมายถึงก. ยุติการทะเลาะวิวาทบาดหมางกัน.
เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน
หมายถึง(สำ) ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน.
พาลรีพาลขวาง
หมายถึง(สำ) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.
ขมิ้นกับปูน
หมายถึง(สำ) ว. ชอบวิวาทกันอยู่เสมอเมื่ออยู่ใกล้กัน, ไม่ถูกกัน.
ตีรวน
หมายถึงก. แสดงกิริยาหรือวาจาชวนวิวาท, รวน ก็ว่า.
โย
หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.
ประแกก
หมายถึงก. แตกร้าวกัน, วิวาทกัน. (ข. ปฺรแกก ว่า เถียงกัน).
ห้ามทัพ
หมายถึงก. ยับยั้งศึก, โดยปริยายหมายความว่า ยับยั้งการทะเลาะวิวาทกัน.