ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปล่อย, ทอดทิ้ง, เริด, เฉยเมย, ปละ, เพิกเฉย, ละเลง, ชะเลย, เชลย, ละเหย, พะเลย
ละเลย
หมายถึงก. เพิกเฉย, ทอดทิ้ง, เช่น ละเลยไม่เอาธุระ
ปล่อย
หมายถึง[ปฺล่อย] ก. ทำให้ออกจากสิ่งที่ติดอยู่ ผูกอยู่ หรือข้องอยู่ เป็นต้น เช่น ปล่อยนักโทษ ปล่อยนก; ยอมให้ เช่น ปล่อยให้เข้ามา; ละเลย เช่น ปล่อยให้บ้านรกรุงรัง ปล่อยให้นํ้าล้น; (ปาก) โดยปริยายหมายถึง ขาย เช่น ที่ที่ซื้อไว้ปล่อยไปแล้วราคา ๕ ล้านบาท.
ทอดทิ้ง
หมายถึงก. ละเลย, ทิ้งขว้าง, ไม่เอาเป็นธุระ, ไม่เอาใจใส่, ไม่นำพา.
เริด
หมายถึงก. ค้าง เช่น สร้างโบสถ์หลายปีแล้วยังเริดอยู่; ร้าง, ละเลย, เช่น ต่างคนต่างเริดกันไป.
เฉยเมย
หมายถึงก. ละเลย, เพิกเฉย, ไม่นำพา.
ปละ
หมายถึง[ปฺละ] ก. ปล่อย, ละทิ้ง, ละเลย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ปล่อย เป็น ปล่อยปละ. ว. เรียกควายที่เจ้าของปล่อยให้เที่ยวไปตามลำพังว่า ควายปละ.
เพิกเฉย
หมายถึงก. ไม่เอาใจใส่, ละเลย, ไม่นำพา, เช่น เพิกเฉยต่อหน้าที่.
เริศร้าง
หมายถึง(กลอน) ก. ละเลยไป, ห่างเหินไป.
ฐาน
หมายถึงสัน. เพราะ เช่น ถูกลงโทษฐานละเลยหน้าที่.
ประมาทเลินเล่อ
หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.