ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฉี่, บัญจรงค์, กันดาร, ทะแย, จี๋, โอย, ท้องที่, ทู, แขยง, ใบขนุน
ร้อนที่
หมายถึง(ปาก) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่ติดที่ไม่ได้.
ร้อน
หมายถึงว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกไฟเป็นต้น, ตรงข้ามกับ เย็น; กระวนกระวาย เช่น ร้อนใจ; รีบเร่ง, ช้าอยู่ไม่ได้.
ร้อนใจ,ร้อนอกร้อนใจ
หมายถึงก. เดือดร้อนใจ, กระวนกระวายใจ.
ร้อนวิชา
หมายถึง(สำ) ก. เกิดความเร่าร้อนเนื่องจากคาถาอาคมจนอยู่ไม่เป็นปรกติ; เร่าร้อนอยากจะแสดงวิชาความรู้พิเศษหรือคาถาอาคมจนผิดปรกติวิสัย.
รีบร้อน
หมายถึงก. อาการที่รีบทำอย่างลุกลน เช่น เขารีบร้อนไปทำงานจนลืมกระเป๋าสตางค์. ว. รีบลุกลน เช่น พอได้รับโทรเลข เขาก็ไปอย่างรีบร้อน.
พักร้อน
หมายถึงก. หยุดพักผ่อน.
แสบร้อน
หมายถึงก. อาการที่รู้สึกทั้งแสบทั้งร้อน.
ร้อนรุ่ม
หมายถึงก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, รุ่มร้อน ก็ว่า.
ร้อนหู
หมายถึงก. เดือดร้อนเพราะได้ยินได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจ.
รุ่มร้อน
หมายถึงก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, ร้อนรุ่ม ก็ว่า.
ลมร้อน
หมายถึงน. ลมที่นำความร้อนมาด้วย.
ร้อนอาสน์
หมายถึง(สำ) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่เฉยไม่ได้.