ผลการค้นหา

รุก* *รุก *รุก*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 18 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา สุก, วิมุข, สบ, สาคูไส้หมู, ปุก

รุก

หมายถึงก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
 พจนานุกรมไทย

รุก

หมายถึงก. ล่วงลํ้าเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด; เดินตัวหมากรุกเข้าไปกระทบตาขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

รุกรุย

หมายถึง[รุกฺ-] ว. รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย; ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.
 พจนานุกรมไทย

รุกษะ

หมายถึง[รุกฺ-] (โบ) น. รุกข์, ต้นไม้.
 พจนานุกรมไทย

รุกข,รุกข-,รุกข์

หมายถึง[รุกขะ-, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
 พจนานุกรมไทย

รุกล้ำ

หมายถึงก. รุกล่วงล้ำเข้าไป เช่น รุกล้ำอธิปไตย รุกล้ำดินแดน.
 พจนานุกรมไทย

รุกไล่

หมายถึงก. ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.
 พจนานุกรมไทย

กินรุก

หมายถึงก. เดินหมากเข้าไปกินหมากของอีกฝ่ายหนึ่งแล้วอยู่ในตำแหน่งที่จะกินขุนของอีกฝ่ายหนึ่งทันที (ใช้ในการเล่นหมากรุก).
 พจนานุกรมไทย

รุกขเทวดา

หมายถึงน. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.
 พจนานุกรมไทย

ราชิ,ราชี

หมายถึงน. ทาง, สาย, แถว, เช่น รุกขราชี. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

บุกบัน,บุกบั่น

หมายถึงก. ฝ่าไปโดยไม่ท้อถอย เช่น เข้าโรมรุกบุกบันฟันแทง. (อิเหนา).
 พจนานุกรมไทย

ชำแระ

หมายถึงน. ที่แฉะ, ที่เลน, เช่น ชายชำแระข้างในตรงร่องนํ้า. (เชมสบรุก).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด