ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พนอง, พนอม, พธู, พลัง, พลำภัง, ภคินี, ภณะ, พณิชย์
พะ
หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.
หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.
พยุง เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยุง เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พยัก เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยัก เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พยาน เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยาน เป็นคำที่เขียนผิด ❌
สรพะ
หมายถึง[สะระพะ] ว. เสียงดัง, เอ็ดอึง. (ป.; ส. ศรว).
พนอง
หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).
พนอม
หมายถึง[พะ-] น. พนม, จอมเขาหรือที่มีพุ่มไม้, ใช้ พระนอม หรือ พระน้อม ก็มี.
ภมุ,ภมุกะ,ภมุกา
หมายถึง[พะ-] น. คิ้ว. (ป.; ส. ภฺรู).
เสนาพยุห์,เสนาพยูห์
หมายถึง[-พะ-] น. กระบวนทัพ. (ป., ส.).
พธู
หมายถึง[พะ-] น. เจ้าสาว; เมีย; ผู้หญิง. (ส., ป. วธู).
พลัง
หมายถึง[พะ-] ว. กำลัง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า กำลังพลัง.