ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พยุง, พะยุพยุง, ยง, ยุพยง,ยุพเยาว์
พยุพยุง
หมายถึง[พะยุพะยุง] (ปาก) ก. พยุง.
พยุ
หมายถึง[พะยุ] น. ลมแรง. (ข. พฺยุะ; ป., ส. วายุ).
พยุง
หมายถึง[พะยุง] ก. ประคองให้ทรงตัวอยู่, ประคองให้อยู่ในสภาพปรกติ, เช่น พยุงตัวลุกขึ้น พยุงตัวไม่ให้จมน้ำ, ระวังไม่ให้ล้มไม่ให้ซวนเซเป็นต้น เช่น พยุงลุก พยุงนั่ง พยุงคนไข้ พยุงฐานะ, (ปาก) พยุพยุง ก็ว่า.
พยุง เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยุง เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ปะทะปะทัง
หมายถึงก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
ค้ำชู
หมายถึงก. บำรุงให้เจริญขึ้น, พยุงให้สูงขึ้น.
ชระลอ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้.
ชรโลง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชโลง, จูง, พยุง, โยง.
พยุงปีก
หมายถึงก. ประคองแขนพยุงไปด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งโอบรอบหลังไปสอดใต้รักแร้ของผู้ถูกพยุง.
ชูชีพ
หมายถึงน. เครื่องช่วยพยุงตัวในนํ้าหรือในอากาศ เช่น พวงมาลัยชูชีพ ร่มชูชีพ.
เขย่ง
หมายถึง[ขะเหฺย่ง] ก. ยืนด้วยปลายเท้า, พยุงตัวให้สูงขึ้น.
บรรเทือง
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประเทือง) ก. ทำให้กระเตื้องขึ้น, พยุง, ทำให้ดีขึ้น.