ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ละเล้า, ฟั่น, ปัวเปีย, ยำ, ลูกปะกน, มธุปฎล, ปฎล, ปะกน
ปะปน
หมายถึงก. ปนกัน (มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน), บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.
ละเล้า
หมายถึงก. เคล้าคลึง, คลอเคลีย, คลำ; สับสน, ปะปน, ใช้เข้าคู่กับคำ ละลุม เป็น ละเล้าละลุม ก็มี.
ฟั่น
หมายถึงก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.
ปัวเปีย
หมายถึงก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.
ยำ
หมายถึงก. เคล้าคละ, ปะปน. น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่งที่ปรุงโดยเอาผักและเนื้อสัตว์เป็นต้นมาเคล้าเข้าด้วยกัน เช่น ยำเนื้อ ยำเล็บมือนาง ยำปลากรอบ.
สำ
หมายถึงก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
คลุกคลี
หมายถึงก. เข้าปะปนระคนกัน, เข้าใกล้ชิดกัน.
กล้ำกราย
หมายถึงก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป.
สัมเภทะ
หมายถึงน. การปะปน, การรวมกัน; การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. (ป., ส.).
สงกร
หมายถึง[-กอน] (แบบ) น. การปะปน, การคาบเกี่ยว. (ป.; ส. สํกร).
สังกร
หมายถึง[-กอน] น. ความปะปน, ความคาบเกี่ยว. (ป.; ส. สํกร).
กระยาเลย
หมายถึงว. ต่าง ๆ, ปะปนกัน, (ใช้แก่ต้นไม้มีแก่น แต่ไม่รวมไม้สัก).