ตัวกรองผลการค้นหา
บูรพ์,บูรพะ
หมายถึง[บูน, บูระพะ] ว. บุพ.
บูร
หมายถึง[บูน] น. บุระ.
สมบูรณ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
สมบูร เป็นคำที่เขียนผิด ❌
บูรณ,บูรณ-,บูรณ์
หมายถึง[บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. (ป., ส. ปูรณ).
บูรณปฏิสังขรณ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
บูรณะปฏิสังขรณ์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พะ
หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.
หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.
พยุง เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยุง เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พยัก เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยัก เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พยาน เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยาน เป็นคำที่เขียนผิด ❌
สรพะ
หมายถึง[สะระพะ] ว. เสียงดัง, เอ็ดอึง. (ป.; ส. ศรว).
พยุพยุง
หมายถึง[พะยุพะยุง] (ปาก) ก. พยุง.