ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บุญ,บุญ-, กระบู้กระบี้, ทุบ, ทุปปัญญา, บอบ, หุบ, ฟุบ, กระชอมดอก, จุบ, ฉุบ, ตุบ ๆ
บุบ
หมายถึงก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง, เช่น ขันบุบ แก้มบุบ.
กระบู้กระบี้
หมายถึงว. บู้ ๆ บี้ ๆ, บุบ, บุบแฟบ.
บุพโพ
หมายถึง[บุบโพ] น. นํ้าหนอง, นํ้าเหลือง. (ป. ปุพฺพ).
บุบบิบ
หมายถึงว. อาการที่ของบางอย่างเช่นไข่จะละเม็ดหรือของที่ทำด้วยอะลูมิเนียม บุบเข้าไปหลายแห่ง.
บุพเพสันนิวาส
หมายถึง[บุบเพ-] น. การเคยเป็นเนื้อคู่กัน, การเคยอยู่ร่วมกันในชาติก่อน. (ป. ปุพฺเพสนฺนิวาส).
บุปผ,บุปผ-
หมายถึง[บุบผะ-] น. ดอกไม้. (ป. ปุปฺผ; ส. ปุษฺป).
บุรพทิศ
หมายถึง[บุระพะทิด, บุบพะทิด] น. ทิศตะวันออก.
บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ-
หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
บุรพอาษาฒ,บุพพาสาฬหะ,ปุรพษาฒ
หมายถึง[บุระพะอาสาด, บุบพะอาสาด, บุบพาสานหะ, บุบพาสานละหะ, ปุระพะสาด] น. ดาวฤกษ์ ที่ ๒๐ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปปากนกหรือช้างพลาย, ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้ ก็เรียก.
บุรพ,บุรพ-
หมายถึง[บุระพะ-, บุบพะ-] ว. บุพ. (ส. ปูรฺว; ป. ปุพฺพ).
ปุรพษาฒ,บุรพอาษาฒ,บุพพาสาฬหะ
หมายถึง[-สาด, บุบพะอาสาด, บุระพะอาสาด, บุบพาสานหะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๐ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปปากนกหรือช้างพลาย, ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้ ก็เรียก.
อุปโยคบุรพบท
หมายถึง[อุปะโยคะบุบพะบด, -บุระพะบด] น. ในไวยากรณ์หมายถึงคำนำหน้ากรรมการก.