ผลการค้นหา

บึ้ง* *บึ้ง *บึ้ง*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 9 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา แมงมุม, บุ้ง, ร้า, รึ้ง, ผักบุ้ง, ขึ้ง, จึ้ง, ปึ่ง

บึ้ง

หมายถึงน. ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่ที่มีลำตัวยาวกว่า ๓ เซนติเมตรขึ้นไป ส่วนใหญ่เป็นประเภทไม่ถักใยดักสัตว์ ตัวสีนํ้าตาลหรือนํ้าตาลแก่ มีขนรุงรังสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ คอยจับสัตว์เล็ก ๆ กิน บึ้งชนิดที่คนนำมากิน เช่น ชนิด Melopoeus albostriatus, Nephila maculata, กํ่าบึ้ง หรือ อีบึ้ง ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

บึ้ง

หมายถึงว. อาการที่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส.
 พจนานุกรมไทย

หน้าบึ้ง

หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจ เป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

อีบึ้ง

หมายถึงดู บึ้ง ๑.
 พจนานุกรมไทย

แมงมุม

หมายถึงน. ชื่อสัตว์พวกแมง ที่ปากมีเขี้ยวรูปร่างคล้ายปากคีบและมีอวัยวะรูปทรงคล้ายขายื่นออกมา ๑ คู่ ไม่มีหนวด มีหลายชนิด ทุกชนิดที่ขามีโครงสร้างพิเศษซึ่งสามารถถักใยที่ออกมาจากรูเปิดตรงส่วนท้องได้ มีทั้งชนิดถักใยดักสัตว์ เช่น แมงมุมขี้เถ้า (Pholcus spp.) ในวงศ์ Pholcidae และชนิดกระโดดจับสัตว์กิน เช่น บึ้ง.
 พจนานุกรมไทย

ก่ำบึ้ง

หมายถึงดู บึ้ง ๑.
 พจนานุกรมไทย

บูดบึ้ง

หมายถึงว. ทำหน้าบึ้งแสดงอาการไม่พอใจ.
 พจนานุกรมไทย

บึ้งตึง

หมายถึงว. อาการที่หน้าบึ้งเพราะโกรธหรือไม่พอใจเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

หยี

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Dialium วงศ์ Leguminosae ผลมีเมล็ดเดียว เมื่อแก่เปลือกกรอบสีดำ เนื้อหุ้มเมล็ดสีนํ้าตาล รสเปรี้ยวอมหวาน คือ ชนิด D. indum L. ลูกหยีที่เป็นของกินเล่นส่วนใหญ่เป็นผลของต้นนี้, หยีท้องบึ้ง (D. platysepalum Backer), และชนิด D. cochinchinense L. ชนิดหลังนี้ เขลง ก็เรียก, อีสานเรียก นางดำ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด