ผลการค้นหา

กระดูก* *กระดูก *กระดูก*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 106 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา กระดาก, กระจิก,-กระจิก, กระชาก, กระดิบ,กระดิบ ๆ, กระโชก, กระตาก,-กระตาก, กระทอก, กระแฉก,-กระแฉก, กระชอก, กระเดก,-กระเดก, กระติก,-กระติก

เนื้อเยื่อยึดต่อ

หมายถึงน. เนื้อเยื่อที่ยึดเหนี่ยวภายในระหว่างอวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายและช่วยพยุงร่างกาย เช่น พังผืด ไขมัน เอ็น กระดูกอ่อน กระดูก. (อ. connective tissue).
 พจนานุกรมไทย

ยาหมู่

หมายถึงน. ยาที่ประกอบด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นของแข็ง มีแก่นไม้ เขี้ยวงา กระดูก เป็นต้น ใช้ฝนกินแก้ร้อนในและผิดสำแลง.
 พจนานุกรมไทย

กระดูก

หมายถึงน. ชื่อโกฐชนิดหนึ่ง เรียกว่า โกฐกระดูก. (ดู โกฐกระดูก).
 พจนานุกรมไทย

ทวัตดึงสาการ

หมายถึง(แบบ) น. อาการของร่างกาย ๓๒ อย่าง มี ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

กระดูก

หมายถึงน. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย; เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่น มะปรางว่า มะปรางกระดูก.
 พจนานุกรมไทย

กระดูก

หมายถึง(ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหนียว.
 พจนานุกรมไทย

คาร์บอเนต

หมายถึงน. เกลือปรกติของกรดคาร์บอนิก เช่น แคลเซียมคาร์บอเนต (CaCO3) ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของหินปูน หินอ่อน กระดูก เป็นต้น. (อ. carbonate).
 พจนานุกรมไทย

ลิ้นไม่มีกระดูก

หมายถึง(สำ) ก. พูดสับปลับ กลับกลอกเอาแน่ไม่ได้.
 พจนานุกรมไทย

หน้ากระดูก

หมายถึงน. รูปหน้าที่มีกระดูกสันแก้มสูง.
 พจนานุกรมไทย

กระดูกร้องได้

หมายถึง(สำ) น. ผลสะท้อนของฆาตกรรมที่ทำให้จับตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษได้ คล้ายกับว่ากระดูกของผู้ตายร้องบอก.
 พจนานุกรมไทย

กระดูกอ่อน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ยังไม่มีความจัดเจนในการต่อสู้ เช่น นักมวยคนนี้กระดูกอ่อน ขึ้นชกครั้งแรกก็แพ้เขาแล้ว.
 พจนานุกรมไทย

กระดูกแข็ง

หมายถึง(สำ) ว. ไม่ตายง่าย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด