ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา รัดประคน, แหย่ง, กระแหย่ง, กระเย้อกระแหย่ง, แหย่
ยุแหย่
หมายถึงก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.
กระเย้อกระแหย่ง
หมายถึง[-แหฺย่ง] ก. เขย่งแล้วเขย่งอีก, โดยปริยายหมายความว่า พยายามจะให้ได้สิ่งที่สุดเอื้อม, ขะเย้อแขย่ง ก็ว่า.
หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.
แหย่
หมายถึง[แหฺย่] ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
แหย่ง
หมายถึง[แหฺย่ง] น. สัปคับ, ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง ก็เรียก.
กระแหย่ง
หมายถึง[-แหฺย่ง] ว. อาการปีนขึ้นอย่างพลั้ง ๆ พลาด ๆ. ก. คะยั้นคะยอ เช่น มาหยักเหยาเซ้าซี้กระแหย่งชาย. (รามเกียรติ์ ร. ๑).