ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา จรแกว่ง, โพน, คระวี, กระย่อน, กระวี, กวัด, แกว่ง, กระฉอก, แหว่ง, แกร่ง, แกว่น, ฉอก
กวะแกว่ง
หมายถึง[กฺวะแกฺว่ง] ก. แกว่งไปมา เช่น ช่อช้อยกวะแกว่งไกว. (ม. คำหลวง จุลพน).
จรแกว่ง
หมายถึง[จะระแกฺว่ง] (กลอน) ก. แกว่ง.
กวัดแกว่ง
หมายถึง[กฺวัดแกฺว่ง] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น กวัดแกว่งอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตกวัดแกว่ง, แกว่งกวัด ก็ว่า.
แกว่ง
หมายถึง[แกฺว่ง] ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว, เช่น จิตแกว่ง.