ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 18 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เบี้ย, เบี้ยว ๆ บูด ๆ, แป้ว, คางเบือน, เป้, เบี้ยว, พลิ้ว, วามน,วามน-, เพลี้ย

แม่เบี้ย

หมายถึงน. พังพานงู (ใช้แก่งูเห่าและงูจงอาง) เช่น งูเห่าแผ่แม่เบี้ย.
 พจนานุกรมไทย

หัวเบี้ย

หมายถึงน. ผู้ที่เก็บและจ่ายเงินในวงถั่วโปเป็นต้น; (โบ) จำนวนเงินขนอนตลาดที่เรียกเก็บเอาไว้ในทีแรก.
 พจนานุกรมไทย

เบี้ย

หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในสกุล Cypraea วงศ์ Cypraeidae เปลือกแข็ง ผิวเป็นมัน หลังนูน ท้องแบน ช่องปากยาวแคบและไปสุดตอนปลายทั้ง ๒ ข้าง เป็นลำราง ริมปากทั้ง ๒ ด้านหยักหรือมีฟัน ไม่มีแผ่นปิด เรียกรวม ๆ ว่า หอยเบี้ย, เปลือกหอยเบี้ยชนิดที่คนโบราณใช้เป็นวัตถุกลางสำหรับซื้อขายสิ่งของ เรียกว่า เบี้ย เช่น เบี้ยจั่น หรือ เบี้ยจักจั่น ก็คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. moneta เบี้ยแก้ว หรือ เบี้ยนาง คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. annulus มีอัตรา ๑๐๐ เบี้ย เป็น ๑ อัฐ (เท่ากับสตางค์ครึ่ง) จึงเรียกคำว่า เบี้ย เป็นเงินติดมาจนทุกวันนี้ เช่น เบี้ยประชุม เบี้ยประกัน เบี้ยเลี้ยงชีพ.
 พจนานุกรมไทย

กระยาดอก,กระยาดอกเบี้ย

หมายถึง(โบ) น. สิ่งที่ส่งชำระแทนดอกเบี้ย เช่น กู้เงินเขามาแล้ว มอบที่นาให้ทำหรือมอบบุตรภริยาให้รับใช้การงาน.
 พจนานุกรมไทย

กระยาเบี้ย

หมายถึง(โบ) น. เบี้ยเงินค่าตัวทาส และเงินกู้.
 พจนานุกรมไทย

แผ่พังพาน,แผ่แม่เบี้ย

หมายถึงก. อาการที่งูเห่าหรืองูจงอางเป็นต้นชูและแผ่คอให้แบนเพื่อเตรียมฉกศัตรูเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

เจ้าเบี้ย

หมายถึงน. นายเงิน.
 พจนานุกรมไทย

ดอกเบี้ย

หมายถึง(กฎ) น. ค่าตอบแทนที่บุคคลหนึ่งต้องใช้ให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เพื่อการที่ได้ใช้เงินของบุคคลนั้น หรือเพื่อทดแทนการไม่ชำระหนี้หรือชำระหนี้ไม่ถูกต้อง.
 พจนานุกรมไทย

เรือนเบี้ย

หมายถึงน. เรียกทาสที่เป็นลูกของทาสนํ้าเงินว่า ทาสเรือนเบี้ย.
 พจนานุกรมไทย

กระเบี้ย,-กระเบี้ย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระบั้ว เป็น กระบั้วกระเบี้ย.
 พจนานุกรมไทย

ขายหน้าวันละห้าเบี้ย

หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ต้องอับอายขายหน้าอยู่ทุกวัน.
 พจนานุกรมไทย

เล่นเบี้ย

หมายถึงก. เล่นการพนันชนิดเล่นถั่ว.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด