ตัวกรองผลการค้นหา
กรรโหย
หมายถึง[กัน-] (โบ; กลอน) ก. โหย, คร่ำครวญ, เช่น มีกระเรียนร้องก้องกรรโหย. (สมุทรโฆษ).
รโหฐาน
หมายถึงน. ที่เฉพาะส่วนตัว. (ป. รโห + าน ว่า ที่ลับ, ที่สงัด).
รโห
หมายถึงน. ลับ, สงัด, เงียบ. (ป.).
รโหคต
หมายถึงว. ผู้ไปในที่ลับ, ผู้อยู่ในที่สงัด. (ป.).