ค้นเจอ 17 รายการ

หูรูด

หมายถึงน. รูที่ร้อยเชือกสำหรับชักปากถุงเป็นต้นให้ติดกัน; ปากช่องทวารหนักที่กล้ามเนื้อรัดตัวเข้ามาคล้ายปากถุงที่รูด, โดยปริยายเรียกผู้ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด ว่า ปากไม่มีหูรูด.

กรูด

หมายถึง[กฺรูด] ว. เสียงอย่างเสียงที่ลากของหนักถูไปกับพื้น; อาการที่ถอยอย่างรวดเร็วไม่มีระเบียบหรืออย่างตั้งตัวไม่ติด ในคำว่า ถอยกรูด.

ครูด

หมายถึง[คฺรูด] ก. ขูดหรือครู่ไป.

ปรูดปราด,ปรู๊ดปร๊าด

หมายถึงว. อาการที่เคลื่อนไหวอย่างว่องไว รวดเร็ว.

รูด

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือกำหรือจับสิ่งซึ่งมีลักษณะยาว ๆ ให้เลื่อนไปตามยาว เช่น รูดชะอม รูดใบมะยม รูดราวบันได เอาใบข่อยรูดปลาไหล.

กรูด

หมายถึง[กฺรูด] (โบ) น. มะกรูด เช่น งั่วนาวทรนาวเนกกรูดฉุรเฉกจรุงธาร. (ม. คำหลวง จุลพน); (ถิ่น-ปักษ์ใต้) มะกรูด.

รูดทรัพย์

หมายถึง(ปาก) ก. ยึดเอาสิ่งมีค่า เช่น แหวน นาฬิกา สายสร้อย ออกจากตัวโดยเจ้าของไม่รู้ตัว หรือโดยถูกขู่บังคับ.

ปากไม่มีหูรูด

หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.

กราวรูด

หมายถึง[กฺราว-] (ปาก) ว. ตลอดหมด, ไม่เว้น, เช่น จับกราวรูด.

กรูด

หมายถึง[กฺรูด] น. โรคหูด.

กะพรูดกะพราด

หมายถึง[-พฺรูด-พฺราด] ว. มีเสียงดังพรูดพราด.

รูดซิป

หมายถึงก. ดึงซิปให้ติดกันหรือให้แยกออก; โดยปริยายหมายความว่าไม่ยอมเปิดปากพูดในเรื่องที่เป็นความลับ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ