ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ระย้า, กระบ่า,กระบ้า, กระอ้า, ตบยุง, กรม, ระฟ้า, บรรดาศักดิ์, พระยา, กระยา, อัปรีย์
ระย้า
หมายถึงน. เครื่องห้อยย้อยเป็นพวงเป็นพู่. ว. ที่ห้อยย้อยลงมา เช่น ตุ้มหูระย้า โคมระย้า.
สร้อยระย้า
หมายถึงน. (๑) ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Otochilus fusca Lindl. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกเล็ก สีขาว ออกเป็นช่อห้อยลง กลิ่นหอม. (๒) ชื่อไม้พุ่มอิงอาศัยชนิด Medinilla magnifica Lindl. ในวงศ์ Melastomataceae ใบรูปไข่เป็นมัน เส้นกลางใบสีขาวนวล ดอกสีชมพู ออกเป็นช่อห้อยลง.
หมายถึงน. ชื่อตุ้มหูชนิดหนึ่งที่มีระย้าห้อยลงมา.