ค้นเจอ 101 รายการ

เววัณณิยะ

หมายถึงน. ความเป็นผู้มีวรรณะต่างกันหรือต่างเพศกัน เช่นเพศบรรพชิตต่างกับเพศคฤหัสถ์. (ป.).

ศักย์,ศักยะ

หมายถึง[สัก, สักกะยะ] (ไฟฟ้า) น. พลังงานที่ใช้ดันกระแสไฟฟ้า ณ จุดใดจุดหนึ่ง มีหน่วยเป็นโวลต์.

สักกะ,สักกะ,สักยะ

หมายถึงน. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์, ศากยะ ก็ว่า. (ป.; ส. ศากฺย). (ดู ศากย-, ศากยะ).

สัขยะ

หมายถึง[สักขะยะ] (แบบ) น. มิตรภาพ, ความสนิทสนมกัน, ความรักใคร่กัน. (ส.).

สาธย,สาธย-,สาธยะ

หมายถึง[-ทะยะ-] ว. ควรทำให้สำเร็จ. (ปรัชญา) น. สิ่งหรือเรื่องที่อนุมาน. (ส. สาธฺย).

เยภุย,เยภุย-,เยภุยยะ

หมายถึง[เยพุยยะ-] ว. มาก, ชุกชุม. (ป.).

เยอะ,เยอะ,เยอะแยะ

หมายถึงว. มากเหลือหลาย, ถมไป, เช่น อาหารมีเยอะ ข้าวของเยอะแยะ.

เปีย,เปียะ,เปี๊ยะ

หมายถึงน. ขนมเปีย. (ดู เปีย ๒).

ภาคียะ

หมายถึงว. ควรแบ่งเป็นส่วน, เป็นส่วน.

มัจฉริยะ

หมายถึงน. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).

เกี๊ยะ

หมายถึงน. เกือกไม้แบบจีน. (จ.).

ขาทนียะ

หมายถึง[ขาทะ-] (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว, มักใช้เข้าคู่กับคำ โภชนียะ เป็น ขาทนียโภชนียะ หมายความว่า อาหารที่ควรเคี้ยวและอาหารที่ควรบริโภค. (ป.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ