ตัวกรองผลการค้นหา
พิศ
หมายถึง[พิด] ว. ยี่สิบ. น. เรียกเหรียญทองครั้งรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๒๐ ของชั่ง = ๔ บาท ว่า ทองพิศ. (ส. วึศ; ป. วีส).
พิศวาส
หมายถึง[พิดสะหฺวาด] ว. รักใคร่, สิเนหา, เช่น ไม่น่าพิศวาส. (ส. วิศฺวาส; ป. วิสฺสาส ว่า ความคุ้นเคย).
พิศุทธ์
หมายถึงว. สะอาด, ใส, ขาว, หมดจด, บริสุทธิ์, หมดมลทิน, ไม่มีความเสียหาย, ไม่มีตำหนิ. (ส. วิศุทฺธ; ป. วิสุทฺธ).
ทองพิศ
หมายถึงน. ค่ากำหนดแลกเปลี่ยนของเหรียญทองกระษาปณ์ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เท่ากับ ๑ ใน ๒๐ ของชั่ง = ๔ บาท.
พิสมัย เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พิศมัย เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พิศวาส เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พิสวาส เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พิศาล
หมายถึงว. กว้างใหญ่, ไพศาล ก็ใช้. (ส. วิศาล; ป. วิสาล).
พิศุทธิ์
หมายถึงน. ความผ่องใส, ความงาม, ความดี, ความสะอาด, ความบริสุทธิ์, ความถูกต้อง; การล้าง. (ส. วิศุทฺธิ; ป. วิสุทฺธิ).
วิจิตรพิศวง
หมายถึง[-จิดพิดสะหฺวง] ว. งามอย่างน่าอัศจรรย์ใจ, งามอย่างน่าพิศวง, เช่น งาช้างแกะสลักเป็นรูปดอกไม้ซ้อนกันหลายชั้นมีพระพุทธรูปอยู่ข้างในดูวิจิตรพิศวง.
หมายถึง[พิด] ก. เพ่งดู, แลดูโดยถี่ถ้วน.
พิศดู
หมายถึง[พิดสะดู] ก. พิจารณาดูให้รอบคอบ, พิจารณาดูให้ถี่ถ้วน.
พิศวง
หมายถึง[พิดสะหฺวง] ก. แปลกใจ, หลากใจ, เช่น ทำให้พิศวง; สงสัย, สนเท่ห์, เช่น น่าพิศวง.