ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 12 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา วรรณ,วรรณ-,วรรณะ, ทวิช,ทวิช-, ทิชาชาติ, ธชี, จตุบริษัท, พราหมณ์, แพศย์, ทิชากร, ช, ทวิชชาติ, ทวิชาติ, พรหมบุตร

เอื้องหนวดพราหมณ์

หมายถึงดู หนวดพราหมณ์ ๑ (๒).
 พจนานุกรมไทย

พราหมณ์

หมายถึง[พฺราม] น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า พราหมณ์ เช่น พราหมณ์เข้าโบสถ์ พราหมณ์เก็บหัวแหวน พราหมณ์ดีดน้ำเต้า.
 พจนานุกรมไทย

พราหมณ์

หมายถึง[พฺราม] น. ชื่อปลาชนิดหนึ่ง เรียกว่า ปลาพราหมณ์. (พจน. ๒๔๙๓).
 พจนานุกรมไทย

พราหมณ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

พราห์มณ์, พรามณ์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

สังวาลพราหมณ์

หมายถึงน. สายธุรำของพราหมณ์.
 พจนานุกรมไทย

พราหมณ์

หมายถึง[พฺราม] น. คนในวรรณะที่ ๑ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร, ผู้ที่ถือเพศไว้ผม นุ่งขาวห่มขาว เช่น พราหมณ์ปุโรหิต พราหมณ์พฤฒิบาศ. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

หนวดพราหมณ์

หมายถึง[หฺนวดพฺราม] น. ปลายสายของซอสามสายที่พาดผ่านหย่องลงมาสอดเข้าที่รูหน้าของทวนล่างไปออกทางด้านหลัง แล้วขมวดเข้าด้วยกัน ทิ้งชายซึ่งเรียกว่าหนวดพราหมณ์ไว้.
 พจนานุกรมไทย

จุกพราหมณ์

หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cymbiola nobilis ในวงศ์ Volutidae เปลือกหนารูปไข่ พื้นผิวด้านนอกมีลายเส้นหยักสีนํ้าตาลไหม้บนพื้นสีนํ้าตาลอ่อน ปลายยอดเป็นจุกม้วนเป็นวงเหมือนมวยผมของพราหมณ์.
 พจนานุกรมไทย

พราหมณ์ขายเมีย

หมายถึง[พฺราม-] น. ชื่อมะม่วงพันธุ์หนึ่งของชนิด Mangifera indica L..
 พจนานุกรมไทย

หนวดพราหมณ์

หมายถึง[หฺนวดพฺราม] น. (๑) ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งคล้ายต้นจามจุรี แต่ไม่มีกลิ่นหอม. (พจน. ๒๔๙๓). (๒) ชื่อกล้วยไม้ชนิด Seidenfadenia mitrata Garay ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีม่วงแดง กลิ่นหอม, เอื้องหนวดพราหมณ์ ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

หนวดพราหมณ์

หมายถึง[หฺนวดพฺราม] น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Polynemus longipectoralis ในวงศ์ Polynemidae ลำตัวยาว แบนข้าง หัวแหลมมน ปากอยู่ตํ่า ตาเล็ก เกล็ดเล็กสากมือ ครีบหลังมี ๒ ตอน ครีบหางใหญ่เป็นแฉกเรียวแหลมตอนปลาย ที่สำคัญคือตรงส่วนล่างของครีบอกมีก้านครีบแยกเป็นเส้นยาวมากรวม ๗ เส้นยาวไม่เท่ากัน ลำตัวด้านหลังสีเทาหรือเขียวหม่น ส่วนท้องและครีบสีเหลืองหรือส้มคลํ้า ขนาดยาวได้ถึง ๒๕ เซนติเมตร พบบ้างในนํ้ากร่อยหรือทะเล.
 พจนานุกรมไทย

หนวดพราหมณ์

หมายถึง[หฺนวดพฺราม] น. เชือกหลาย ๆ เส้นที่ผูกโยงปลายเสาหรือที่โยงเอาของขึ้นไปในที่สูง.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด