ตัวกรองผลการค้นหา
บานแผละ
หมายถึง[-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.
เผลาะแผละ
หมายถึง[-แผฺละ] น. ลูกโป่งแก้วที่เด็กเป่าเล่น.
แผละ
หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.
โผละ
หมายถึง[โผฺละ] ว. เสียงดังอย่างเสียงทุบมะพร้าวให้แตก.
ผละ
หมายถึง[ผฺละ] ก. แยกออก เช่น นักมวยชกแล้วผละออก, ละทิ้งไปโดยกะทันหัน เช่น ผละไปจากการประชุม.
เผละ
หมายถึง[เผฺละ] ว. เสียงอย่างเสียงสาดโคลน; โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นที่เป็นทาง เช่น โยนเผละ ทิ้งเผละ; ลักษณะเนื้อของคนอ้วนที่กระเพื่อม เรียกว่า เนื้อเผละ; ลักษณะที่ของข้น ๆ ที่ไหลล้นเลอะเทอะ ในคำว่า ไหลเผละ.
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, แพละ ก็ว่า.
เผละผละ
หมายถึงว. อ้วนจนเนื้อเหลวไม่มีรูปมีทรง เช่น อ้วนเผละผละ.
ผละงาน
หมายถึงก. ละทิ้งการงานไปโดยกะทันหัน, นัดหยุดงาน.
ตบแผละ
หมายถึง[-แผฺละ] น. การเล่นชนิดหนึ่ง มีคนเล่น ๒ คน หันหน้าเข้าหากัน แต่ละฝ่ายตบเข่าและตบมือของตัวเองก่อน จึงใช้มือซ้ายตบมือซ้ายและมือขวาตบมือขวาของอีกฝ่ายหนึ่งสลับกันกับตบมือและตบเข่า.