ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ประ,ประ-,ประ-, ท้วง
ท้วง
หมายถึงก. พูดเป็นทำนองไม่เห็นด้วย; พยุง, ประคอง, พา, เช่น ท้วงตนหนีไปได้.
ประท้วง
หมายถึงก. กระทำการหรือแสดงกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการคัดค้านเพราะไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจอย่างยิ่ง เช่น อดข้าวประท้วง เขียนหนังสือประท้วง.
ท้วงติง
หมายถึงก. ค้านไว้.
ทักท้วง
หมายถึงก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทำนองว่ายังไม่เห็นด้วย.