ตัวกรองผลการค้นหา
ทอย
หมายถึงก. กิริยาที่ตอกลูกประสักหรือตะปูเป็นต้นให้ถอยออกมาจากที่เดิม. ว. ทยอยติด ๆ กันไปไม่ขาดระยะ เช่น เดินทอย ๆ กันเข้าไป. น. เรียกไม้แหลมสำหรับตอกต้นไม้เป็นระยะ ๆ เพื่อเหยียบขึ้นไปว่า ลูกทอย, เรียกกิริยาที่ตอกลูกทอยอย่างนั้นว่า ตอกทอย.
ทอยกอง
หมายถึงน. ชื่อการเล่นพนันอย่างหนึ่ง ใช้สตางค์หรือสิ่งอื่นตั้งซ้อน ๆ กันแล้วทอยให้ล้ม.
ท้ายทอย
หมายถึงน. ส่วนสุดของกะโหลกศีรษะด้านหลัง, กำด้น.
ลูกทอย
หมายถึงน. ไม้แหลมสำหรับตอกต้นไม้เป็นต้นเพื่อเหยียบขึ้นไป, เหล็กแหลมหรือตะปูที่ตอกเข้ากับหุ่นขี้ผึ้งให้ติดกับแกนในสำหรับพยุงพิมพ์ดินให้คงที่ในการหล่อโลหะเช่นพระพุทธรูป.
หมายถึงก. โยนให้เรียดหรือเรี่ยดินไปให้ถูกเป้า.