ค้นเจอ 7 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ติ้วใบเลื่อม, ติ้ว, ขี้ติ้ว

ไม้ติ้ว

หมายถึงน. ไม้ซี่เล็ก ๆ ใช้สำหรับเป็นคะแนน เช่น ปักติ้ว นับติ้ว สำหรับเสี่ยงทาย แล้วนำไปขึ้นใบเซียมซี เช่น สั่นติ้ว.

กะตังกะติ้ว

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Willughbeia edulis Roxb. ในวงศ์ Apocynaceae มีนํ้ายางขาว, คุยช้าง ก็เรียก.

ติ้ว

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Cratoxylum วงศ์ Guttiferae เช่น ติ้วเกลี้ยง (C. cochinchinense Blume), ขี้ติ้ว หรือ ติ้วใบเลื่อม ก็เรียก.

กะตังกะติ้ว

หมายถึงน. นํ้ายางที่ได้จากไม้เถาหลายชนิดในวงศ์ Apocynaceae เช่น มวก (Parameria barbata Schum.) กะตังกะติ้ว หรือ คุยช้าง (Willughbeia edulis Roxb.) และ ตังติ้ว (Urceola esculenta Benth.).

ขี้ติ้ว

หมายถึงดู ติ้ว ๑.

ติ้ว

หมายถึงน. ไม้ซี่เล็ก ๆ ใช้สำหรับเป็นคะแนน เช่น ปักติ้ว นับติ้ว สำหรับเสี่ยงทาย เช่น สั่นติ้วเซียมซี หรือสำหรับใช้แทนสลาก เช่น เอาติ้วไปขึ้นของ.

ติ้ว

หมายถึงว. ตึงเกินไป, แน่นเกินไป, เช่น รัดติ้ว คับติ้ว; สั้นกว่าปรกติ เช่น สาแหรกติ้ว; รวดเร็ว เช่น หมุนติ้ว.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ