ตัวกรองผลการค้นหา
บ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.
รำพัน
หมายถึงก. พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก.
สะบู
หมายถึงน. ดอกไม้ (?) เช่น ถนัดดั่งสะบูบังใบ แม่เร้น. (กำสรวล).
ก
หมายถึงพยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
ลูกขวัญ
หมายถึงน. ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกแก้วลูกขวัญ ก็เรียก.
สิ้นบุญ
หมายถึงก. หมดบุญ, ตาย, เช่น เขาเป็นลูกกำพร้า พ่อแม่สิ้นบุญไปหลายปีแล้ว.
อ้อมแขน
หมายถึงน. วงแขนที่โอบไว้ เช่น แม่โอบลูกไว้ในอ้อมแขน.
พระยาเทครัว
หมายถึง(ปาก) น. ชายที่ได้หญิงเป็นภรรยาทั้งแม่ทั้งลูกหรือทั้งพี่ทั้งน้อง.
ลูกนอกคอก
หมายถึงน. ลูกที่ประพฤติไม่ตรงตามที่พ่อแม่สั่งสอน หรือตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.
บาจิกา
หมายถึง(แบบ) น. แม่ครัว. (ป. ปาจิกา). (ดู บาจก).
ลูกเวรลูกกรรม
หมายถึงน. ลูกที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียอกเสียใจ หรือได้รับความเดือดร้อน.
ออก
หมายถึง(โบ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; (ถิ่น) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า เมืองออก.