ตัวกรองผลการค้นหา
ลำปำ
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ปลากระแห. (ดู กระแห, กระแหทอง).
ลำพอง
หมายถึงว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
ลำเพา
หมายถึงว. โฉมงาม.
ลำแพน
หมายถึงน. เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง มักสานด้วยตอกไม้ไผ่เส้นใหญ่ ๆ แบน ๆ ซึ่งเรียกว่า ตอกปื้น ที่ทำด้วยหวายหรือเส้นใยเปลือกไม้ก็มี ใช้ปูหรือทำเป็นแผงใช้กั้นหรือกรุเป็นฝาเรือนเป็นต้น เรียกว่า เสื่อลำแพน.
ลำมะลอก
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นเม็ดมีหนอง เรียกว่า ฝีลำมะลอก หรือ หัวลำมะลอก.
ลำมาด
หมายถึงน. รูปทรง, สัณฐาน. (เทียบ ข. มาท).
ลำยอง
หมายถึงน. ส่วนประกอบช่วงบนของปั้นลมปราสาทหรือวิหาร. ว. สวย, งาม.
ลำยา
หมายถึงดู ลำไย (๒).
ลำเวียน
หมายถึงก. ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลำเมียบ หรือ ลำเลียบ ก็ว่า.
ลำไส้
หมายถึงน. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและน้ำ พักและขับถ่ายกากอาหาร, ไส้ ก็เรียก.
ลำไส้ใหญ่
หมายถึงน. ลำไส้ส่วนที่ต่อจากลำไส้เล็กและไปสุดสิ้นที่ทวารหนัก มีหน้าที่ดูดซึมน้ำจากกากอาหารที่ย่อยและดูดซึมจากลำไส้เล็กแล้ว ซึ่งทำให้กากอาหารงวดเป็นอุจจาระ.
ลำหนัก
หมายถึงว. ลํ่าสัน, แข็งแรง.