ตัวกรองผลการค้นหา
ขาหนีบ
หมายถึงน. บริเวณโคนขาด้านหน้าตรงส่วนที่ต่อกับลำตัว.
ขา
หมายถึงว. คำขานรับของผู้หญิง.
ขาง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. โลหะชนิดหนึ่งอย่างเหล็กกระทะ.
ขาด
หมายถึงก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มีไม่เต็ม, เช่น ขาดคุณสมบัติ; ไม่ครบ, บกพร่อง, เช่น ศีลขาด; ไม่เต็มตามจำนวน เช่น นับเงินขาด; ไม่มาตามกำหนด เช่น ขาดเรียน ขาดประชุม.
ขาดคอช้าง
หมายถึงก. ถูกฟันตายบนคอช้างเมื่อเวลาชนช้างกัน, ขาดหัวช้าง ก็เรียก.
ขาดตอน
หมายถึงก. ขาดระยะกัน, ไม่ติดต่อกัน.
ขาดเม็ด
หมายถึงก. หายสนิท, หยุดตก, (ใช้แก่ฝน).
ขานกยาง
หมายถึงน. ปืนโบราณที่ตั้งยิงบนขาคํ้า; เรียกตรวนที่มีลูกย่าง ๒ อันว่า ตรวนขานกยาง.
ขานรหัส
หมายถึงก. ร้องเรียกโดยใช้สัญญาณหรือสัญลักษณ์ที่กำหนดรู้กันโดยเฉพาะ.
ขานาง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Homalium tomentosum (Vent.) Benth. ในวงศ์ Flacourtiaceae ดอกเล็ก สีเหลืองอ่อน กลิ่นเหม็น.
ขาพับ
หมายถึงน. ส่วนของขาที่พับได้อยู่หลังเข่า.
ขาม
หมายถึง(กลอน) น. มะขาม.