ค้นเจอ 103 รายการ

เทพยเจ้า,เทพยดา,เทพยุดา

หมายถึง(โบ) น. เทวดา.

ธรรมธาดา

หมายถึงน. ผู้ทรงธรรม เช่น สมเด็จพระบรมธรรมธาดามหาสัตว์. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์).

บดีพรต,บดีวรดา

หมายถึงน. การประพฤติซื่อสัตย์ต่อผัว คือ หญิงมอบตัวแก่ผัวเท่านั้น, ถ้าเป็นชายก็ว่า สทารสันโดษ คือ ยินดีแต่เมียตนเท่านั้น. (ส. ปติวฺรต, ปติวฺรตา).

บรรดา

หมายถึง[บัน-] ว. ทั้งหลาย, ทั้งปวง, ทั้งหมด, (มักใช้อยู่ข้างหน้า) เช่น บรรดามนุษย์ บรรดาทรัพย์สมบัติที่มีอยู่, ประดา ก็ว่า.

บิดา

หมายถึงน. พ่อ (ใช้ในที่สุภาพ), โดยปริยายหมายความว่า ผู้ให้กำเนิด เช่น บิดาแห่งประวัติศาสตร์, บิดร ก็ว่า. (ป. ปิตา; ส. ปิตฺฤ).

ประดา

หมายถึงก. ดำทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.

ปรีดา

หมายถึง[ปฺรี-] ก. อิ่มใจ, ปลื้มใจ, ยินดี. (ส.).

พนิด,พนิดา

หมายถึงน. วนิดา, หญิง, หญิงสาว. (ส. วนิตา).

ภรรดร,ภรรดา

หมายถึง[พันดอน, พันดา] น. ผัว เช่น ปัญหามีแต่จักหา ภรรดาสมศักดิ์สมศรี หาได้ใช่ง่ายชายดี สมกับเทวีลูกเรา. (กนกนคร), ใช้ว่า ภัสดา ก็ได้, โบราณใช้ว่า ภรัสดาษ ก็มี. (ส. ภรฺตฺฤ; ป. ภตฺตา).

ภาดร,ภาดา

หมายถึงน. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).

ลิปดา

หมายถึงน. มาตราวัดมุม ได้แก่เศษ ๑ ใน ๖๐ ขององศา แบ่งออกเป็น ๖๐ พิลิปดา. (ส.).

ศักดา

หมายถึง(ปาก) น. อำนาจ เช่น อวดศักดา แผลงศักดา. (ส.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ