ผลการค้นหา

หลอกเล่น* *หลอกเล่น *หลอกเล่น*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 430 รายการ

อี

หมายถึงน. คำประกอบหน้าชื่อการเล่นบางอย่าง เช่น อีตัก อีขีดอีเขียน; คำประกอบหน้าชื่อท่าในการเล่นบางอย่าง เช่น อีงุ้ม อีเข่า ในการเล่นสะบ้า อีรวบ อีกาเข้ารัง ในการเล่นหมากเก็บ.
 พจนานุกรมไทย

ของเล่น

หมายถึงน. ของสำหรับเด็กเล่นเพื่อให้สนุกหรือเพลิดเพลิน.
 พจนานุกรมไทย

เขามอ

หมายถึงน. เขาจำลองที่ทำไว้ดูเล่นในบ้านเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ควักลงหลุม

หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก ดีดเบี้ยลงหลุม.
 พจนานุกรมไทย

เขย่งเก็งกอย

หมายถึงก. กระโดดตีนเดียว. น. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

ประสานเสียง

หมายถึงก. ร้องเพลงหรือเล่นดนตรีเป็นหมู่ให้มีเสียงกลมกลืนกัน.
 พจนานุกรมไทย

เผลาะแผละ

หมายถึง[-แผฺละ] น. ลูกโป่งแก้วที่เด็กเป่าเล่น.
 พจนานุกรมไทย

ลูกแชร์

หมายถึงน. ผู้เล่นแชร์ ยกเว้นเท้าแชร์.
 พจนานุกรมไทย

เล่นกับหมา หมาเลียปาก

หมายถึง(สำ) ก. ลดตัวลงไปหรือวางตัวไม่เหมาะสมจึงถูกลามปาม, มักใช้เข้าคู่กับ เล่นกับสาก สากต่อยหัว.
 พจนานุกรมไทย

กบแจะ

หมายถึง(ปาก) ก. แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), แจะ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

วัญจนะ

หมายถึง[วันจะนะ] (แบบ) น. การหลอกลวง, การปลอม, การคดโกง; เครื่องลวง, เครื่องหลอก, ของไม่จริง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

อำ

หมายถึงก. ปิดบัง, ปกปิด; (ปาก) พูดหลอกเพื่อให้ตกใจหรือขบขันเป็นต้น, พูดดักคอ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด