ตัวกรองผลการค้นหา
กาไหล่
หมายถึงก. กะไหล่.
กิจการ
หมายถึงน. การงานที่ประกอบ, ธุระ.
เกาบิน
หมายถึงน. ผ้าปิดของลับ. (ส. เกาปิน; ป. โกปิน).
เกาลัดจีน
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Castanea mollissima Blume ในวงศ์ Fagaceae ขอบใบจักแหลม ดอกเล็ก สีน้ำตาลอ่อน เปลือกหุ้มผลหนามีหนามแหลม เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกัน เมล็ดเกลี้ยง เปลือกแข็ง สีนํ้าตาลแกมแดง เนื้อในสีขาว กินได้.
เกาเหลา
หมายถึง[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
เกาเหลียง
หมายถึง[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).
เกาะ
หมายถึงว. เสียงเคาะ.
แก้วกาหลง
หมายถึงน. ต้นกระเบาใหญ่ที่มีแต่ดอกเพศผู้. (ดู กระเบา ๑).
ขบวนการ
หมายถึงน. กลุ่มบุคคลที่รวมกันเพื่อดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ข้อราชการ
หมายถึงน. เรื่องราชการ.
ขี้กา
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาเนื้ออ่อนหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Cucurbitaceae ผลกลมขนาดผลมะนาวถึงผลส้มเกลี้ยง สุกสีแดง เมล็ดสีเขียวแก่ มีเยื่อเป็นเมือก ๆ หุ้ม และมีรสขม เช่น ขี้กาแดง หรือ กระดึงช้างเผือก (Trichosanthes tricuspidata Lour.).
ขุทกนิกาย
หมายถึงน. ชื่อคัมภีร์นิกายที่ ๕ แห่งพระสุตตันตปิฎก แปลว่า หมวดเล็กน้อย รวบรวมข้อธรรมะที่ไม่อยู่ใน ๔ นิกายข้างต้น มี ๑๕ เรื่อง ซึ่งมีธรรมบทและชาดก รวมอยู่ในคัมภีร์นี้ด้วย.