ค้นเจอ 531 รายการ

ทูล

หมายถึงก. บอก, กล่าว, (ใช้แก่เจ้านาย). (ข.).

บอกใบ้

หมายถึงก. แนะด้วยอุบาย, บอกเป็นเลศนัย.

พอกันที

หมายถึง(ปาก) ก. บอกเลิกกัน, ยุติกัน, ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป.

เอ๊ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่าพูดผิดไปเป็นต้น. ว. คำลงท้ายชื่อหรือถ้อยคำเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๋ย ก็ว่า.

รวะ

หมายถึงน. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องครํ่าครวญ. ก. ร้อง, ร้องไห้. (ป., ส.).

สั่งเสีย

หมายถึงก. เตือน, กำชับ, บอกให้เข้าใจ, เช่น พอแม่จะออกจากบ้าน ก็สั่งเสียลูกให้ปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย; บอกไว้อาลัยในการที่จะจากไป, บอกเป็นการอำลา, เช่น เขาตายโดยไม่ได้สั่งเสียลูกเมีย.

กระเรียน

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยของเก่าสำหรับทำเพลงช้า เรียกว่า กระเรียนร้อง, ถ้ารับร้องบทละครเป็นเพลง ๒ ชั้น ท่อนต้นเรียกว่า กระเรียนร้องตัวผู้ ท่อนหลังเรียกว่า กระเรียนร้องตัวเมีย ต่อจากนี้ทำเพลงกระเรียนทอง แล้วถึงกระเรียนร่อน เป็นเพลงเสภาร้องรับมโหรี.

คอสอง

หมายถึงน. ผู้ร้องถัดจากคนที่ ๑ ในวงเพลงที่ร้องแก้กันเป็นต้น, ผู้ว่าคล้อยตามอย่างลูกคู่.

กะต๊าก

หมายถึงว. เสียงไก่ตัวเมียร้องเมื่อตกใจหรือออกไข่.

เซิ้ง

หมายถึงก. ร้องรำทำเพลงแบบชาวอีสาน.

เพรียกพร้อง

หมายถึงก. ร้องเซ็งแซ่ (ใช้แก่นกเป็นต้น).

เอ๋ง

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาร้องเมื่อถูกตีเป็นต้น.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ