ตัวกรองผลการค้นหา
ต้องโทษ
หมายถึงก. ถูกตัดสินให้ลงโทษในคดีอาญา.
ทำคุณบูชาโทษ
หมายถึง(สำ) ก. ทำคุณแต่กลับเป็นโทษ, ทำดีแต่กลับเป็นร้าย, มักใช้พูดเข้าคู่กับ โปรดสัตว์ได้บาป.
ทำพิษ
หมายถึง(ปาก) ก. ให้ผลร้าย.
เทวษ
หมายถึง[ทะเวด] น. การครํ่าครวญ, ความลำบาก. (ส.).
โทโทษ
หมายถึงน. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
โทษานุโทษ
หมายถึงน. ความผิดมากและน้อย.
นักโทษ
หมายถึงน. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.
บทลงโทษ
หมายถึงน. ข้อบัญญัติโทษทางอาญา.
บริภาษ
หมายถึง[บอริพาด] ก. กล่าวติเตียน, กล่าวโทษ, ด่าว่า. (ส. ปริภาษ).
บุริมสิทธิพิเศษ
หมายถึง(กฎ) น. บุริมสิทธิเหนือสังหาริมทรัพย์หรืออสังหาริมทรัพย์เฉพาะอย่างของลูกหนี้.
มหิษ
หมายถึงน. ควาย. (ส.; ป. มหิส, มหีส, มหึส).
ราชบุรุษ
หมายถึงน. คนของพระราชา; (โบ) ตำแหน่งราชการชั้นต้นตํ่ากว่าชั้นสัญญาบัตร.