ตัวกรองผลการค้นหา
ประทิน
หมายถึงก. ทำให้สะอาดหมดจด เช่น ประทินผิว.
ประทิ่น
หมายถึงน. เครื่องหอม.
ประเทศ
หมายถึงน. บ้านเมือง, แว่นแคว้น; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม เช่น อุรประเทศ หทัยประเทศ. (ส.; ป. ปเทส); (กฎ) ชุมนุมแห่งมนุษย์ซึ่งตั้งมั่นอยู่ในดินแดนอันมีอาณาเขตแน่นอน มีอำนาจอธิปไตยที่จะใช้ได้อย่างอิสระ และมีการปกครองอย่างเป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกันนั้น, รัฐ ก็เรียก.
ประนมมือ
หมายถึงก. กระพุ่มมือ, พนมมือ ก็ว่า.
ประนอม
หมายถึงก. อะลุ้มอล่วย, ทำการปรองดอง.
ประนัง
หมายถึงก. ประชุม, รวม, เช่น ประนังศัพท์ ว่า ประชุมเสียง, ประนังพล ว่า รวมพล. ว. พร้อม.
ประเปรี้ยง
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฟ้าผ่า.
ประแป้ง
หมายถึงก. แตะหน้าหรือตัวให้เป็นจุด ๆ ด้วยแป้งนวลผสมนํ้า.
ประโปรย
หมายถึง[-โปฺรย] ก. ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย.
ประพัด
หมายถึงน. กระพัด, สายรัดกูบบนหลังช้าง.
ประพันธ์
หมายถึงก. แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคำเป็นข้อความเชิงวรรณคดี. (ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).
ประพาต
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).