ผลการค้นหา

พึ่งพา* *พึ่งพา *พึ่งพา*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 151 รายการ

พิกัดอัตราศุลกากร

หมายถึง(กฎ) น. กำหนดจำนวนเงินอากรที่เรียกเก็บจากของที่ส่งหรือพาออกไปนอกราชอาณาจักร เรียกว่า อากรขาออก หรือของที่นำหรือพาเข้ามาในราชอาณาจักร เรียกว่า อากรขาเข้า.
 พจนานุกรมไทย

สภาว,สภาว-,สภาวะ

หมายถึง[สะพาวะ-] น. สภาพ เช่น สภาวะดินฟ้าอากาศ. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

หิ้วปีก

หมายถึงก. หิ้วโดยใช้แขนสอดเข้าใต้รักแร้ของผู้ถูกหิ้วแล้วพาไป.
 พจนานุกรมไทย

เพ่อ

หมายถึงว. ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าเพ่อ หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าเพ่อกิน, พึ่ง เพิก หรือ เพิ่ง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ฉวยฉาบ

หมายถึง(กลอน) ก. จิกหรือหยิบแล้วบินหรือพาไป เช่น ฉวยฉาบคาบนาคี เป็นเหยื่อ. (เห่เรือ).
 พจนานุกรมไทย

คลังแสง

หมายถึงน. คลังอาวุธของทางราชการ เช่น คลังแสงสรรพาวุธของกองทัพบก.
 พจนานุกรมไทย

ภาส,ภาส-

หมายถึง[พาด, พาดสะ-, พาสะ-] น. แสง, สว่าง, แจ้ง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

เอาจมูกผู้อื่นมาหายใจ

หมายถึง(สำ) ก. อาศัยผู้อื่นมักไม่สะดวก, พึ่งจมูกคนอื่นหายใจ หรือ ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

บุคลิกภาพ

หมายถึง[บุกคะลิกกะพาบ] น. สภาพนิสัยจำเพาะคน.
 พจนานุกรมไทย

เมื่อพีเนื้อหอม เมื่อผอมเนื้อเหม็น

หมายถึง(สำ) น. เวลารวยคนมาห้อมล้อม ประจบประแจง เวลาจนคนพากันหน่ายหนี.
 พจนานุกรมไทย

ทุพพลภาพ

หมายถึง[ทุบพนละพาบ] ว. หย่อนกำลังความสามารถที่จะประกอบการงานตามปรกติได้.
 พจนานุกรมไทย

ใคร,ใคร,ใคร ๆ

หมายถึง[ไคฺร] ส. ผู้ใดผู้หนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง, (ซึ่งมิได้กำหนดแน่นอนลงไป) เช่น ฉันไม่อยากพึ่งใคร ใคร ๆ ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด